Cystatyna C (Cys-C) w surowicy została zaproponowana jako marker współczynnika filtracji kłębuszkowej (GFR). Kreatynina w surowicy (kreatynina) jest szeroko stosowana do oceny szybkości filtracji kłębuszkowej, ale jej wydzielanie kanalikowe, zależność od masy mięśniowej, zmiany w niektórych chorobach zapalnych oraz zakłócenia analityczne mogą ograniczać jej użyteczność. Tak więc zaproponowano Cys-C jako nowy biomarker funkcji nerek.

25（OH）-D jest prehormonem wytwarzanym w wątrobie w wyniku hydroksylacji witaminy D3 (cholekalcyferolu) przez enzym 25-hydroksylazę cholekalcyferolu. Lekarze na całym świecie mierzą ten metabolit w celu określenia statusu witaminy D u pacjenta.

Alfa-fetoproteina (AFP) to białko wytwarzane głównie przez wątrobę rozwijającego się dziecka (płodu) i część rozwijającego się zarodka, która jest podobna do jamy żółtkowej w ptasich jajach (tkankach woreczka żółtkowego). Poziomy AFP są zazwyczaj podwyższone po urodzeniu dziecka, a następnie gwałtownie spadają.

Ludzkie pepsynogeny to proteazy asparaginowe wytwarzane w błonie śluzowej żołądka i wydzielane do światła żołądka, które po aktywacji kwaśnego pH odgrywają główną rolę w trawieniu białek. Jest syntetyzowany jako izoymogeny i dzieli się na dwie grupy (Pepsinogen I i Pepsinogen II).

Ludzkie pepsynogeny to proteazy asparaginowe wytwarzane w błonie śluzowej żołądka i wydzielane do światła żołądka, które po aktywacji kwaśnego pH odgrywają główną rolę w trawieniu białek. Jest syntetyzowany jako izoymogeny i dzieli się na dwie grupy (Pepsinogen I i Pepsinogen II).

Ludzkie pepsynogeny I (PGI) i II (PGII) to proenzymy pepsyny – endoproteinazy soku żołądkowego. PGI jest wydzielane głównie przez komórki naczelne błony śluzowej dna oka, podczas gdy PGII jest również wydzielane przez gruczoły odźwiernika i proksymalną błonę śluzową dwunastnicy. Stężenia PGI i PGII w surowicy oraz stosunek PGI do PGII mogą być związane ze stanem histologicznym i czynnościowym błony śluzowej żołądka.

HBsAg jest antygenem powierzchniowym wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV). Wskazuje na aktualne zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B. Szybki test ilościowy Biotime HBsAg umożliwia wykrycie próbki surowicy i osocza.

Wirusowe zapalenie wątroby typu C to choroba wątroby wywoływana przez wirus zapalenia wątroby typu C (HCV): wirus może powodować zarówno ostre, jak i przewlekłe zapalenie wątroby o nasileniu od łagodnej choroby trwającej kilka tygodni do poważnej choroby trwającej całe życie. Wirusowe zapalenie wątroby typu C jest główną przyczyną raka wątroby.

PSA, białko wytwarzane przez komórki gruczołu krokowego, krąży w organizmie na dwa sposoby: związane z innymi białkami lub samodzielnie. PSA podróżujący samotnie nazywa się darmowym PSA. Test wolnego PSA mierzy procent niezwiązanego PSA.

NGAL (lipokalina neutrofilowa związana z żelatynazą, lipokalina-2, syderokalina) jest nowym biomarkerem do diagnozowania ostrego uszkodzenia nerek (AKI). W normalnych warunkach poziomy NGAL są niskie w moczu i osoczu. Mimo to w odpowiedzi na uszkodzenie nerek gwałtownie wzrastają one od poziomu podstawowego, by osiągnąć poziom diagnostyczny w bardzo krótkim czasie – nawet 24 godziny lub dłużej przed jakimkolwiek znaczącym wzrostem kreatyniny w surowicy.

Fer to uniwersalne białko wewnątrzkomórkowe, które przechowuje żelazo i uwalnia je w kontrolowany sposób. Białko jest produkowane przez prawie wszystkie żywe organizmy, w tym glony, bakterie, rośliny wyższe i zwierzęta. U ludzi działa jako bufor zapobiegający niedoborom żelaza i przeładowaniu żelazem. Ferrytyna występuje w większości tkanek jako białko cytozolowe, ale niewielkie ilości są wydzielane do surowicy, pełniąc funkcję nośnika żelaza. Ferrytyna osocza jest również pośrednim markerem całkowitej ilości żelaza przechowywanego w organizmie. Stąd ferrytyna surowicy jest stosowana jako test diagnostyczny anemii z niedoboru żelaza.

MAU (mikroalbumina) występuje, gdy nerki przeciekają do moczu niewielkie ilości albuminy, co jest wczesnym wskaźnikiem uszkodzenia nerek.

HbA1c jest produktem połączenia hemoglobiny z glukozą we krwi w czerwonych krwinkach, co może odzwierciedlać średni poziom glukozy we krwi w ciągu 2-3 miesięcy.

Tyroksyna (T4) jest głównym hormonem tarczycy wydzielanym do krwiobiegu przez tarczycę. Wraz z trijodotyroniną (T3) odgrywa istotną rolę w regulacji tempa metabolizmu organizmu, wpływa na układ krążenia, wzrost i metabolizm kości oraz jest ważna dla prawidłowego rozwoju funkcji gonad i układu nerwowego.

Tyroksyna (T4) jest głównym hormonem tarczycy wydzielanym do krwiobiegu przez tarczycę. Wraz z trijodotyroniną (T3) odgrywa istotną rolę w regulacji tempa metabolizmu organizmu, wpływa na układ krążenia, wzrost i metabolizm kości oraz jest ważna dla prawidłowego rozwoju funkcji gonad i układu nerwowego.

TT4 jest głównym produktem wydzielania tarczycy i jest niezbędnym składnikiem integralności gruczołu podwzgórzowo-przysadkowego. Pomiary TT4 mogą być stosowane do diagnozowania nadczynności tarczycy, pierwotnej i wtórnej oraz hamowania leczenia TT4.

TT3 jest głównym hormonem, który hormon tarczycy działa na różne narządy docelowe. Stężenie TT3 w surowicy odzwierciedla zdolność tarczycy do lepszego funkcjonowania niż tarczyca. TT3 jest ważnym wskaźnikiem wczesnej nadczynności tarczycy oraz monitorowania nawracającej nadczynności tarczycy i rzekomej nadczynności tarczycy.

Hormon stymulujący tarczycę (TSH) to hormon wydzielany przez przysadkę mózgową w celu promowania wzrostu i funkcji tarczycy. Zmiany TSH są odnotowywane przed T4 i T3 przez miesiące lub lata, co ma dużą wartość w diagnostyce dysfunkcji i zmian tarczycy.

Interleukina 6 (IL-6) to interleukina, która działa zarówno jako prozapalna cytokina, jak i przeciwzapalna miokina. osteoblasty wydzielają IL-6, aby stymulować tworzenie osteoklastów. Komórki mięśni gładkich w ośrodku osłonki wielu naczyń krwionośnych również wytwarzają IL-6 jako cytokinę prozapalną.

Immunoglobulina E (IgE) to rodzaj przeciwciała (lub izotypu immunoglobuliny (Ig)), który występuje tylko u ssaków. IgE jest syntetyzowane przez komórki plazmatyczne. Główną funkcją IgE jest odporność na pasożyty, takie jak pasożyty takie jak Schistosoma mansoni, Trichinella spiralis i Fasciola hepatica. Całkowite IgE jest wykorzystywane podczas obrony immunologicznej przeciwko niektórym pierwotniakom, takim jak Plasmodium falciparum. Całkowite IgE mogło ewoluować jako ostatnia linia obrony w celu ochrony przed jadem.