Test Biotime 2 w 1 (CEA/AFP) ma bardzo ważne znaczenie przewodnie w diagnostyce raka wątroby i może poprawić dokładność diagnozy klinicznej.

Alfa-fetoproteina (AFP) to białko wytwarzane głównie przez wątrobę rozwijającego się dziecka (płodu) i część rozwijającego się zarodka, która jest podobna do jamy żółtkowej w ptasich jajach (tkankach woreczka żółtkowego). Poziomy AFP są zazwyczaj podwyższone po urodzeniu dziecka, a następnie gwałtownie spadają.

Antygen rakowo-płodowy (CEA) jest białkiem zwykle występującym w bardzo niskich stężeniach we krwi osób dorosłych. Poziom CEA we krwi może być podwyższony w niektórych typach raka i stanach nienowotworowych (łagodnych). Test CEA jest najczęściej stosowany w przypadku raka jelita grubego.

Swoisty antygen prostaty (PSA) jest białkiem wytwarzanym przez normalne, jak również złośliwe komórki gruczołu krokowego. Test PSA mierzy poziom PSA we krwi mężczyzny.

PSA, białko wytwarzane przez komórki gruczołu krokowego, krąży w organizmie na dwa sposoby: związane z innymi białkami lub samodzielnie. PSA podróżujący samotnie nazywa się darmowym PSA. Test wolnego PSA mierzy procent niezwiązanego PSA.

Ludzkie pepsynogeny to proteazy asparaginowe wytwarzane w błonie śluzowej żołądka i wydzielane do światła żołądka, które po aktywacji kwaśnego pH odgrywają główną rolę w trawieniu białek. Jest syntetyzowany jako izoymogeny i dzieli się na dwie grupy (Pepsinogen I i Pepsinogen II).

Ludzkie pepsynogeny to proteazy asparaginowe wytwarzane w błonie śluzowej żołądka i wydzielane do światła żołądka, które po aktywacji kwaśnego pH odgrywają główną rolę w trawieniu białek. Jest syntetyzowany jako izoymogeny i dzieli się na dwie grupy (Pepsinogen I i Pepsinogen II).

Ludzkie pepsynogeny I (PGI) i II (PGII) to proenzymy pepsyny – endoproteinazy soku żołądkowego. PGI jest wydzielane głównie przez komórki naczelne błony śluzowej dna oka, podczas gdy PGII jest również wydzielane przez gruczoły odźwiernika i proksymalną błonę śluzową dwunastnicy. Stężenia PGI i PGII w surowicy oraz stosunek PGI do PGII mogą być związane ze stanem histologicznym i czynnościowym błony śluzowej żołądka.